Maaike (37):
Tijdens de behandelingen lukte het mij niet om te sporten. Ik vind het super om te merken dat sporten zeker mee helpt aan mijn herstel! Mijn spieren worden sterker en daardoor heb ik minder pijn in de ochtend bij het opstaan. De nieuwe energie is het grootste kado. Ik ben chronisch moe, maar tijdens het hardlopen verandert deze moeheid. Van een vol hoofd naar een leeg hoofd. Heel gaaf om te merken. Mij hoor je niet meer zeggen “ik ben te moe om te sporten/bewegen”
Danja (35):
Sporten bij mijn gebruikelijke vereniging vond ik na de diagnose borstkanker en de start van mijn behandel traject erg confronterend en moeilijk. Je komt niet meer goed mee en hebt specifieke klachten door het behandeltraject. Daarnaast vind je omgeving al snel dat je rustig aan moet doen en vinden sportbegeleiders het erg moeilijk om je te begeleiden. Via mijn fysiotherapeut ben ik in contact gekomen met RCVRY Run.
RCVRY Run heeft mij mentaal en fysiek door mijn chemokuren heen geholpen. De bijwerkingen en vermoeidheid die je kunt voelen na een kuur heb ik vaak letterlijk eruit gelopen. Na elke training voelde ik mezelf zoveel beter. Frisse buitenlucht, beweging, het gevoel dat je weer leeft en nu al werkt aan herstel.
Het lopen gaf mij ook strijdlust en kracht. Ik loop weer, ik herstel weer, ik kan weer connectie maken met mijn lichaam en mezelf uitdagen.
Zonder de begeleiding van RVCRY run was dit niet gelukt. Iedereen traint op zijn eigen niveau en Miranda kan dat goed differentiëren. Miranda heeft mij op de juiste moment extra uitgedaagd en op de juiste momenten geremd. Ook de contacten met lotgenoten vond ik erg prettig tijdens en na het sporten. Een woord is vaak genoeg om elkaar te begrijpen.
Floor (45):
Toen ik halverwege de chemo behandelingen was kon ik het tempo van mijn vertrouwde hardloopclub niet meer bijhouden en ben ik overgestapt naar RCVRY RUN. Daar kon ik heel fijn op mijn eigen tempo en niveau trainen. Miranda kan erg goed differentiëren en biedt dus elke loper binnen haar groepje (of je nu weinig of veel ervaring hebt) aan wat zij of hij nodig heeft. Doordat ik op deze manier ben blijven hardlopen bleef mijn conditie op peil en was het heel gemakkelijk om na de behandeling echt de hardloopdraad weer op te pakken. Twee maanden na de laatste chemo liep ik alweer de Zevenheuvelennacht!
De sfeer in de groep is gezellig. Het maakt niet uit welk niveau je hebt. Miranda zet je heus aan het werk maar er is ook ruimte voor grapjes, praten, verdriet en alles wat erbij komt kijken als je kanker hebt. En het is heerlijk om even buiten in het bos te zijn.
RCVRY RUN heeft mij enorm geholpen om zowel mentaal als fysiek de chemotijd en de eerste tijd daarna goed door te komen.
Carla (52):
De Parisienne: Een hardloopevenement voor vrouwen om geld op te halen voor kankeronderzoek.
Ik heb me nog nooit zo sterk gevoeld als nu sinds mijn diagnose borstkanker in 2011. Dat hardlopen daar aan bijdraagt staat voor mij en mijn behandelend arts als een paal boven water. Dat hardlopen ook een gunstig effect heeft op het verloop van mijn uitzaaiingen kan ik niet bewijzen, maar dat het ziektebeeld stabiel is sinds ik in 2014 weer ben gaan hardlopen kan voor mijn gevoel geen toeval zijn. Met behulp van RCVRY RUN heb ik letterlijk stap voor stap de negatieve spiraal van vermoeidheid kunnen doorbreken en omgezet in positieve energie. Bij Miranda gaat het niet om snel, sneller, snelst maar om wat mij helpt om de conditie van lichaam én geest op peil te houden, en als het kan te verbeteren, binnen de grenzen van wat ik zelf aan kan en hoe ik me op dat moment voel.
Henk (59):
Na een lange recreatieve hardloop carrière met vooral afstanden van 5 km tot een halve marathon, kreeg ik in 2015 prostaatkanker. Dat leek het (voorlopige) einde van het hardlopen. Na afronding van de chemokuren begon het toch weer te kriebelen om de sport op te pakken die ik zo veel jaren met plezier had beoefend. Aanvankelijk heb ik zelf geprobeerd om de training weer op te pakken, maar dat lukte niet echt. Al bij het lopen van een korte afstand of bij een heel geringe heuvel had ik steeds het gevoel “tegen een muur aan te lopen”. Ik had last van vermoeidheid die heel anders aanvoelde dan de vermoeidheid die ik kende uit mijn vroegere trainingen en die vermoeidheid leek ook niet te verbeteren in de duurloopjes (van maximaal 3-4 km) die ik deed.
Miranda bood aan om te helpen mijn conditie en hardloop afstand en snelheid weer op te bouwen. Dat deed ze met een heel ander programma dan ik zelf had bedacht. Ik ben begonnen met korte afstanden in een hoger tempo en relatief veel pauze. Na een paar weken kreeg ik weer iets van mijn oude “hardloopgevoel” terug! Ik volg een individueel programma en we hebben wekelijks contact waarbij ik het schema voor de aankomende week krijg aan de hand van mijn ervaringen. Ik presteer nog lang niet maximaal voor mijn gevoel, maar de stijgende lijn zet zich tot nu toe door. En allerbelangrijkst, ik heb er plezier in. Het doel dat ik in mijn hoofd heb is meedoen met de Zevenheuvelenloop in 2017.
